Arches National Park
Het is heerlijk verblijvenaan de oever vaneen van de bekenste rivieren van amerika.
s'Morgens daar heerlijk ontbijten en s'avonds gezellig rondom de bqq, wie doet je wat!
Toenik daar dan weer eens in eenrelaxstoelen naar het snel stromende water zatkijken en watwegdroomde kon ik mij echt niet voorstellen dat ik ergens op een afstand van 10 uur vliegen ook nog een huis en laat staaneen baanen een eigen bedrijfje heb.
Zondag de 29ste zijn we naarhet Aches National Park geweest, dit licht boven de plaats Moab en grenst aan de Colorado Rive in de Rocky's.
Nergens ter wereld komen zoveel natuurlijke rotsbogen voor, als binnen de grenzen van Arches National Park. Naast de vele bogen komen in het park ook allerlei andere grillig gevormde rotsformaties voor. Een groot deel van het park is eenvoudig bereikbaar via een 18 mijl lange weg en diverse wandelpaden, maar er zijn ook gebieden die je pas kan bezichtigen na het maken van een lange trektocht. In de zomermaanden lopen de temperaturen vaak zo hoog op dat zelfs een korte wandeling al behoorlijk inspannend is.
300 miljoen jaar geleden bevond zich in dit gebied een zee; het water droogde op en er bleef een dikke laag zout over. Dit zout werd later bedekt door diverse lagen zand die hier door de wind naartoe werden gebracht. De onderste lagen zand versteenden; we kennen de op deze manier gevormde rotslaag nu onder de naam Entrada Sandstone. De zoutlagen konden het gewicht niet langer aan, en werden van onder de rotslaag vandaan geperst. Door de krachten die hiermee gepaard gingen, ontstonden lange parallel aan elkaar gelegen barsten in het Entrada Sandstone. Allerlei eroderende krachten kregen nu vrij spel: water, ijs, wind, kou en hitte slepen de barsten steeds verder uit; hier en daar ontstonden uithollingen in de steeds dunner wordende richels van het Entrada Sandstone. Die uithollingen werden steeds verder uitgeslepen, waardoor op veel plaatsen openingen ontstonden. Op deze manier hebben zich in dit gebied meer dan 2000 bogen gevormd. Een opening wordt als boog gezien als de overspanning minstens 90 centimeter (3 feet) breed is; de hoogte is niet van belang. De grootste boog in het park, Landscape Arch, heeft een overspanning van 93 meter.
We hebben hiererg van genoten, doordat deze bogen zo bijzonder en zo mega groot zijn.
http://www.ontdek-amerika.nl/amerika/nationaleparken/utah/arches/arches.html
Kamperen aan de Colorado River
Wij hebben hier de caravan geplaatst en gelijk de andere plaats voor Terry haar zus Tresa en zwager Gregduidelijk zichtbaar bezet gehouden door er een tuinsetje op te plaatsen.
Doordat ze in een lange file terecht kwamen waren ze 5 uur onderweg. Bea heeft 's middags de was van 5 dagen met de hand gedaan waarbij zij gelukkig geen wasbord nodig was. Ze had nauwelijks droogruimte nodig omdat het door de hogetemperatuur, lage luchtvochtigheid en de wind in een mum van tijd droog was. Omdat door ons woestijn avontuur de kleur van auto bijna niet meer te herkennen was, hebben we deze van binnen en van buiten maar eens grondig gereinigd. Aan het einde van deze schoonmaak werd geconstateerd dat de watertanks lek waren, omdat het waterpeil in de tanks zoveel gedaald was . Daarom heb ikzowel in de caravan alser ondereen grondige controlegedaan maar hierbij geen spoor van de lekkage gevonden(?). https://nl.wikipedia.org/wiki/Colorado_(rivier)Het Tracks Museum en Dinosaur Trail
Bij het ontwaken kon je zienhoeveel mensen er vrij in de prairie hebben overnacht.
Na het ontbijt hadden we weinig werk met het gereed maken van onze voertuigen, omdat het gisteravond eenvoudig neergezet was.
Zo konden we op tijd naar het Tracks Museum en Dinosaur Trail bij Moab.
De eerste in zijn soort wereldwijd!
Wij kwamen hier in de safari echt oog in oog te staan metveel verschillendesoorten Dinosaurussen en bleven dan ook op een veilige afstand van dieontzettende grotegriezelbeesten.
Op de borden werd goed aangegeven in welke landen ze geleefd hadden en wanneerze gevonden waren.
Ook zijn er in veel landen voetafdrukken i.o. gesteente gevonden.
Ze leefden o.a. in veelstaten in Amerika, maar ook in veel Europese landen zoals Polen Duitsland en Friesland.
Ook in het meuseumgebouw kregen we veei informatie en konden daar door een redelijk beeld van de Dino geschiedenis krijgen.
Dit was een mooi en heel leerzaam bezoek.
p.s. als je op het kaartje (met satelliet beeld) in zoomt dan zie je het Dino Park.
Volg je het pad dan zie je ze staan, vooral na het paseren van de strook zand staan ze duidelijk zichtbaar in de bocht van het wandelpad.
Pas op met hetoverschakelen naar de straatview want dan wordt het wel een beetje eng!
Kamperen in de Prairie
Na de tocht door de Little Wild Horse Canyon hebben wij een uur door de prairie geredentot we bijhet toeristische plaatsje Moab aan kwamen.
Deze ligt iets ten zuiden van Arches National Monumentwaar vandaande enige weg naar het park loopt voor de meer dan 1 miljoen jaarlijkse bezoekers.
Wehebben aan het einde van de donderdagmiddag langs de Colorado River op de vele campings die het gebied rijk is gezocht naar 2 plaatsen voor de overnachtingen van vrijdag tot maandag.
Het komende weekend is een lang weekend doordat het 's maandags een nationale feestdag is en de de Amerikanen er dan massaal op uittrekken.
Op vrijdag avond komen Terry, haar zus en haar zwager ook met een auto en caravan naar Moab.
Omdat je daar nergens van te voren een campeerplaats kunt reserveren gingen wij alvasteen dag eerder daar heen op zoek naar2 plaatsen op dezelfde camping die op vrijdag vrijkomen.
Hiervoorkijk je bij de campeerplaatsen of er ophet bijbehorende paaltje ook een bezettings briefje van de huidige bezoekerhangt waar op staat dat de plaats de volgende dag vrij komt.
Hiervoor hebben wij een 8 tal campingsopgezocht en op de meestengekekenof er devolgende dag ook plaatsen vrij komen.
Wij hebben toen op meerdere campings vrij komende plaatsen gevondenen de voorkeur gegeven aan een camping metmooie ruime plaatsen aan de oever van de Colorado River.
Opelke camping zitten in een box aan een paal reserveringsformuliertjes en envelopjes waar je het campgeld indoet en vervolgensdoor een sleuf in een afgesloten boxdeponeert
Het ingevulde reserveringsformuliertjedoe je onder het nog aan een klemmetje op een paaltje van de desbetreffende plaats.
Dagelijks wordt door de campingbeheerder om ongeveer 11 uur de briefjes gecontroleerd en er op toe gezien of de vrijgekomen plaatsen wel netjes achtergelaten zijn.
Hiernahebben wij ons in Moab bijeen Pizza restaurant heerlijk verwend met Piza en spaghetti met meatballs.
Wij hadden behoorlijke trek. Bea en ik bestelden een pizza met een doorsnee van 21"en die rijkelijk gevuld was met o. a.servelaatworst, kip en nog zo wat.
Met goed gevulde buiken zijn wij in het donker de route van vanmiddag een eindje terug gereden .
Hier hadden wij midden in de prairie vrije campeerplaatsen ontdekt.
Over een harde zandweg vol bochten, hobbels en kuilen hebikmet een machtig fel baklicht de camingplekken aan beide zijden van de weg af gezocht naar een mooie vrije plaats voor de nacht.
Wij kwamen langs veel campers, campeerwagens en tenten en zagen uiteindelijk een mooie vrije plek.
Dit was inderdaad een mooie plek, maar wel wat later bleek met een laag mulzand.
Onze 4 wiel drive automet de caravan kon na een paar meter niet meervooruit en achteruit.
Daar sta je dan in het donker maar gelukkig wel met een goed baklicht en onze buikjes goed op spanning.
Maar door regelmatig hetopgehoopte zand achter de wielen te verwijderen kwamen wijdoor geduldigsteeds een beetjenaar achteren en weer naar voren te rijden, gelukkig weer op de weg terug.
Wel konden we toen merkendat van de spanning in de baklichtbatterij, onze buiken en de banden alleen die van delaatstenog het zelfdewas.
Gelukkig vonden we even verderop een verharde plaats waar we over een heuvel al manouvrerendnet voor een afgrondje een goede plek bemachtigden.
Omdat het al laat was en wij de andere ochtend al op tijd weg wilden hebben we deze keer de grootste klep met zijn slaaptent niet uitgeklapt zodat de caravan ook niet van de autoafgekoppeldhoefde te worden en Bea en ik ophet bankbed gingen slapen.
p.s. hopelijk kan mijn leefstijlcoach ophet werkmijn pizza avontuur goed verwerken.
Schrik maar niet Petra, mijn gevoel zegt dat ik totvoor dezesmulpartij eerder ben afgevallendan zwaarder geworden, maarhoe mijn eetgewoontena vandaagzal zijnweet je natuurlijkmaar nooit!
Gelukkig maar dat onze volgende contact telefonisch is
Coblin Valley State Park
Hierna gingen we naar de Coblin Valley State Park waar van de staat Utah de eigenaar is.
Coblin valley is een kieinState Park, dat ongeveer 2 mijl lang en1 mijl breed is.
In de Valley staan duizenden wonderlijk gevormde rotsfiguren, de meesten zijn niet meer dan 2 of 3 meter hoog.
De Valley heeftdeze naam gekregen omdat je met gemak een heel leger boosaardige kabouters in de rotsfiguren kunt zien.
Heel leuk om het gezien te hebben.
We hebben trouwens nogeven ons best gedaan om Prikkebeen te ontdekken maar helaas.
http://www.ontdek-amerika.nl/amerika/bezienswaardigheden/goblinvalley/goblinvalleystatepark.html
Little Wild Horse Canyon
Vandaag zijn we al op tijd vertrokken met de voor hun begrippen vrij compacte uitklapcaravan - getrokken door een stoere bijna nieuwe Kia Sorento GTI met 290 pk. 6 cilinder motordie een inhoud heeft van 3,3 liter- opweg gegaan naar de Little Wild Horse Canyon.
De Little Wild Horse Canyon met zijn prachtig sleuven en steile wanden die in een droog gebied waar incidenteel heftige overstromingen plaats vinden gevormd zijn.
Tijdens dergelijk natuurgeweld schuurt het water met steen en ander puin door de zachte rotslagen heen, waardoor de smalle kloven ontstaan.
Wat vooral opvalt aan Little Wild Horse Canyon is de variatie, er zijn hele nauwe passages waar je nog maar net rechtuit kunt blijven lopen, er zijn ook heel brede stukken waar zelfs bomen en struiken groeien. Vooral in het begin zie je enkele plekken waar de rotswand sterk overhangt; daardoor zijn een aantal kleine alkoven ontstaan. De structuur van de wanden is steeds anders. Soms zitten de wanden vol met gaten, wat een heel apart effect geeft. Er is ook een passage waar de wanden heel golvend zijn, en elkaar aan de onderzijde zo dicht naderen dat er nauwelijks nog ruimte is om je voeten neer te zetten.
Regelmatig kom je kleine rotsblokken tegen waar je overheen moet klimmen.
Little Wild Horse Canyon is ongeveer 2 mijl lang.
Wij hebben er een paar uur in gewandeld en geklommen enveel genoten van de prachtige gekleurde rotspartijen.
Bea vindt dit het meest avontuurlijke tot nu toe.
Gelukkigwas het hier vandaag wat koeler maarzal de temperatuurnet als devoorafgaande dagen weergaan stijgen en is het geen pretje om uren in een warme auto te zitten.
Doordat volgens mijn broerde motor bij het gebruik van de airco tijdens het trekken van zijn caravan veel te heet wordt(?).
Bryce Canyon National Park
Daar aangekomen bij de Bryce-cowboyrestaurantkonden we tijdens het genieten vaneen heerlijke kop cappuccinovoor heteerstsinds het vertrek uit SLC weer op het internet.
Daarna hebben we de auto op een van de vele parkeerplaatsen gestald en zijn daarna met een shuttlebus naar de vele uitkijkpunten gegaan.
Bryce Canyon werd een National Park in 1928 en beslaat ongeveer 145 km2.
Het is genaamd naar de Mormoonse familie Bryce, die er tussen 1875 en 1880 woonden. Ebenezer Bryce werkte aan de toegankelijkheid van het gebied, o.a. door een weg aan te leggen.
Mensen uit de omgeving noemden het vreemde gebied nabij Bryce’s huis “Bryce’s Canyon”, een naam die tot vandaag bestaat.
Het gebied dat nu een National Park in Utah is werd tussen 144 en 63 miljoen jaar geleden gevormd.
De rotsen werden gevormd door het steeds weer aanvallende en terugtrekkende zeewater (!) dat toen nog tot dit gebied reikte.
De rode rotsen, “hoodoos” genaamd, werden tussen 66 en 40 miljoen jaar geleden gevormd toen de hoogste gedeelten van het gebied erodeerden en verschillende sedimenten op de bodem van riviertjes en meertjes werden afgezet.
De Bryce Canyon is met zijn prachtige kleuren en bijzondere vormen een van de mooiste parken van Amerika.
Wij hebben hier veel van genoten enwilden er nog wel een dag willen blijven, maar jahet klokje tikt door.
2 trip's eerder heb ikhier een helicoptervlucht over gemaakt,
Jammer dat mijn toenmalige reisgenoot Geert dit niet durfde
Kodachrome State Park
Na de overnachting vlak bij een kabbelend riviertje hebben wij een wandeling gemaakt metuitzonderlijk mooiuitzicht in het prachtige Kodach Crome State Park.
We hebben hier s'morgens vroeg een wandeling gemaakt over de mooiste trail (wandelpad) daaro.
Het pad loopthier en daarbehoorlijk steil omhoog en om laag.
Dit was voorBeaeen makkie, maar wat voor haar geen makkie waseven later tijdens het wandelen langs een bescheiden afgrond.
Weer een t shirt van mij naar de mallemoeren zo als op deschaduw fotois te zien, haha.
Hoe mooi dit iskun jehaast niet uitleggen maar moet je net als met meerdere Parken en Canyons gewoon gezien hebben.
Wij hebben daarna de tenten van de caravan ingeklapt en zijn vertrokkenrichting de Bryce Canyon .
http://www.ontdek-amerika.nl/amerika/bezienswaardigheden/kodachromebasin/kodachromebasin.html
Afbeeldingen